poświęcone muzyce metalowej

DROLGOTH · Administrator

Poniżej znajduje się wywiad jaki przeprowadziłem z Joey'em Zampella - gitarzystą LIFE OF AGONY tuz przed koncertem w warszawskiej Stodole.Czas wywiadu został ustalony na 8 minut,trwał 10 (Big kiitos Olga!!) Relacja z koncertu do przeczytania tutaj

Jakie są wasze wrażenia po przyjeździe do Warszawy? Czy mieliście czas, żeby zobaczyć miasto?
Nie, przyjechaliśmy dzisiaj bardzo późno, ale byliśmy już kiedyś w Warszawie, na Pro Pain w 1994 roku… Dawno temu. Widziałem miasto, kiedy przejeżdżaliśmy przez nie autokarem –zanim dojedziesz do miasta, widać mnóstwo starych domów i gospodarstw, podoba mi się to.

Połączyliście ponownie siły w 2003 roku – jak układa się teraz współpraca między wami?
Jest o wiele lepiej, ponieważ potrzebowaliśmy czasu, żeby zrozumieć, jak ważne dla nas jest Life of Agony. Teraz nasza komunikacja i nastawienie wyglądają znacznie lepiej. Kiedyś, jeśli coś nam się nie podobało, nie rozmawialiśmy o tym, ale teraz jest inaczej – teraz rozmawiamy, mówimy, co się komu nie podoba, a co nie - jesteśmy bardziej dorośli.

Waszym pierwszym albumem po reaktywacji była płyta koncertowa – skąd taki pomysł?
Przyszedł zupełnie naturalnie, coś w rodzaju: „hej, mam taki pomysł, zagrajmy to i to”. Nie rozmawialiśmy o tym, nie siadaliśmy i nie dyskutowaliśmy nad tym, to było bardziej naturalne: podłączamy sprzęt i gramy, ok., to jest dobre, nie, to nie jest dobre…

Obecnie promujecie swój ostatni album studyjny, “Broken Valley” – czy jesteście zadowoleni w 100% z efektu końcowego? Jak wam się podobała praca w studiu?
Przy nagrywaniu była masa roboty i nie sądzę, że kiedykolwiek można być w 100% zadowolonym z tego, co się zrobiło. Niektóre rzeczy mogły być lepiej zrobione, ale ogólnie wydaje mi się, ze jest to naprawdę dobra płyta. Dobrze się jej słucha, nie jest za długa, nie chce się jej wyłączać. Wszystkie kawałki są bardzo mocne, każdy jest inny, ma inny klimat, inny dźwięk. Używaliśmy mnóstwo różnego sprzętu, stare wzmacniacze, stare perkusje, sprzęt z lat 70., i to stworzyło ten dźwięk i klimat, który można usłyszeć na albumie.

Jaka była największa inspiracja podczas pisania tego materiału?
Największą inspiracją było to, że byliśmy z daleka od tych wszystkich rozproszeń uwagi, które są zazwyczaj w domu. Wynajęliśmy dom w lesie, mieszkaliśmy razem, jedliśmy razem, graliśmy w piwnicy, pisaliśmy kawałki i je graliśmy. Potem przychodziła kolej na chwilę relaksu, jedzenie, oglądanie telewizji i granie od nowa, niezależnie od pory dnia i nocy – to samo w sobie było inspiracją. Jeśli zaś chodzi o teksty, dużo inspiracji dostarczyły te wszystkie lata, kiedy byliśmy oddzielnie i to, co się wtedy działo, wszystkie konflikty i ból.

Co myślisz o debiutanckim albumie, “River Runs Red”, 10 lat po jego wydaniu?
To jest klasyka, uwielbiam ten album. Jest taki naturalny, wolny, takie wolne, ciężkie, rockowe i niezależne brzmienie, nic nas nie wtedy wstrzymywało, nie hamowało. Dobrze się wtedy bawiliśmy, nie myśleliśmy o niczym innym jak np. o wytwórni płytowej, radiu, telewizji, o żadnej z tych rzeczy, o których muszą myśleć zespoły, które teraz zaczynają. Byliśmy po prostu dzieciakami grającymi heavy rocka. Chciałbym, żeby znowu tak było.

Jak zmieniła się scena metalowa i hardcorowa w Nowym Jorku na przestrzeni ostatnich 10 lat?
Na pewno nie jest tak silna, jak była 10 lat temu. Sądzę, że telewizja, radio i Internet zabijają muzykę, przez co scena zanika. Mało osób chodzi na koncerty, bo możesz słuchać swojej ulubionej grupy tak często, że pójście na koncert nie jest już tak ekscytujące. Kiedyś kupowałeś płytę, słuchałeś jej w domu, w samochodzie, potem szedłeś zobaczyć, jak zespół gra na żywo. Teraz możesz to zobaczyć w telewizji, na komputerze, na DVD i kiedy idziesz na koncert. Nie ma już tajemnicy, mistycyzmu, a przez to scena muzyczna odchodzi w niepamięć – patrzę na to i jest to dość przerażające.

Czy są jakieś zespoły, które wywarły na Tobie ostatnio duże wrażenie?
Tak, jest taki zespół o nazwie Muse, wydali album Absolution – bardzo bardzo BARDZO dobry zespół. Widziałem ich na żywo i opadła mi szczęka – nie mogłem uwierzyć w to, co widziałem i słyszałem, byli bardzo dobrzy i brzmieli tak samo jak na płycie. Ogólnie lubię różne rodzaje muzyki, również cięższą, np. Slipknot czy też starą Sepulturę z Maxem. Slipknot cenię szczególnie za ich ostatni album – bardzo lubię tych gości, grają naprawdę mocno i wiedzą, co chcą robić. Muse to muzyka bardziej w stylu Radiohead, co jest też dobre.

Co myślisz o obecnej sytuacji politycznej?
Myślę, że jest okropna – rozmawiałem o tym przed chwilą i wydaje mi się, że to, co się obecnie dzieje, jest straszne. Świat stał się tak polityczny, że jest coraz mniej bezpiecznym i mniej zabawnym miejscem do życia. Ale nie mnie to osądzać, nie jestem dobry w polityce.

Ostatnio zmieniliście wytwórnię płytową – jak wam się układa współpraca z Epic Records?
Tutaj w Europie wszystko jest w porządku, ale w Stanach jest inaczej. W Stanach nie otrzymujemy takiego wsparcia, jakbyśmy chcieli.

Jakie macie plany na nadchodzący rok?
Po prostu będziemy żyć z dnia na dzień, będziemy robić małe kroczki, a nie starać się robić wielkie skoki. Mamy nadzieję, że przyjedziemy do Europy na jakieś festiwale.