poświęcone muzyce metalowej

hekathe · Administrator

Było zimne listopadowe popołudnie, zmarznieci, popijając piwo lub inne rozgrzewajace trunki czekaliśmy aż organizatorzy wpuszczą nas do środka Domu Kultury Kolejarza na koncert Huntera w ramach promocji albumu T.E.L.I. Po wejściu, zostawieniu odziezy wierzchniej etc. etc. czekaliśmy dalej. Koncert supportu opóźniał się juz o pół godziny.

Ku mojemu zdziwieniu i rozczarowaniu co niektórych, na scenie nie pojawił sie zapowiadany wczesniej na plakatach i w internecie The Chainsaw, znany mieszkańcom Leszna z tutejszego Hell Festu, tylko zespół SJEL. Kapela zagrała utwory autorskie jak również covery m.in Metallicy. Ich muzyka, choć bardzo energiczna i porywajaca, wydawała się być dość tendencyną.
Charyzmatyczna wokalistka przykuwała wzrok i słuch mocnym, dobrym śpiewem i ruchem scenicznym ale utwory były strasznie podobne jeden do drugiego. Grali około godzinę, bisując utworem "wojna" już po raz drugi tego wieczoru.

Chwila przerwy na sprawy techniczne: strojenie, ustawianie głośnośći itd. Po rozsunięciu kurtyny na scenie, w oparach sztucznego dymu pojawili sie gwiazda dzisiejszego wieczoru - Hunter.

Koncert otworzył utwór pochodzący z najnowszego krążka. Zjawiskiem szokujacym (przy najmniej dla mnie) ale też niczego nie ujmującym brzmieniu Łowców, było połaczenie ostrych gitar z subtelnym, zarazem dobrze wkomponowanymi dźwiękami skrzypiec. Razem tworzyło to bardzo smaczną całość, nadajac znanym kawałkom świeże brzmienie. Zespół nie zapomniał o zagraniu swoich najpopularniejszych i najgłośniej oklaskiwanych utworach - perełkach, takich jak "Fantasmagoria", "Żniwierze umysłów", czy "Kiedy umieram".

W Kolejarzu było tłoczno i duszno. Chciałam nadmienić, iż oznaczało to wielki sukces zespołu, ponieważ w Lesznie - Małym mieście wielkich dyskotek sale koncertowe nie rzadko świecą pustkami. A tu, ludzie przyjeżdzali około 50 km, żeby wysłuchac dobrego koncertu.

Po prawie dwugodzinnym koncercie, hunter bisował dwa razy. Ostatnim utworem był "fallen". Podczas długiej cześci instrumentalnej, frontman Drak ściskał dłonie piszczacych dziewczyn przy barierkach, po czym zespół zszedł ze sceny. Pare chwil później, gdy atmosfera troche się uspokoiła, można było otrzymać autograf, zrobić sobie fotkę lub pogadać chwilę z członkami zespołu.

Muszę przyznać, ze sa to na prawdę fajni kolesie Smile

hekathe · Administrator

Kilka fotek
(zdjecia są jakości "średniej" ponieważ, Hunter nie jeste zespołem, który twardo stoi przy statywach i uchwycenie ich przecietnym aparatem wcale nie było łatwe.

KRI$$ · Diabełek

Z miejsca bardzo polubiłem zespół SJEL, który poznałem na sierpniowym Hunterfeście (Huntera także jestem wielkim zwolennikiem). Wokalistka wyjątkowo charyzmatyczna, sposobem ekspresji wokalnej i ruchem scenicznym bardzo przypomina mi... Korę. Wówczas grali z jedną gitarą i z klawiszami, grając ponoć gotyk (choć wychodził im chyba po prostu czadowy rock). Od razu wymarzyłem sobie, że się wypromują, byleby tylko zamienili klawiszowca (który na moje ucho grał "kosmiczne" dźwięki od czapy i tylko przeszkadzał), na drugiego gitarzystę, grającego równie potężnie jak pierwszy. (Wiązałoby się to z zaprzestaniem udawania, że grają gotyk).

Wiem, że nieoczekiwanie dla mnie tak się częściowo stało, przykrym zbiegiem okoliczności - tzn. skądinąd przesympatyczny klawiszowiec poważnie się rozchorował (jakiś czas nie będzie mógł grać) i zastąpił go, zdaje się, drugi gitarzysta - choć jeszcze nie słyszałem SJEL w nowym składzie.

Interesuje mnie, co masz na myśli, pisząc, że odbierasz w dużej części bardzo chwaloną przez siebie muzykę SJEL jako tendencyjną (poza tym, że utwory są do siebie podobne). Bo widzę w tym zespole ogromny i rzadki potencjał, szansę zaistnienia, tylko uważam, że musi jeszcze dopracować styl. Częściowo już się pewnie od sierpnia zmienił za sprawą zmiany składu.

-KRI$$

KRI$$ · Diabełek

Na marginesie - wciąż mowa o SJEL - zespół i wokalistka, którzy potrafią jednakowo świetnie wykonać utwory The Misfits i Maanamu (jeśli dobrze pamiętam, na Hunterfeście SJEL wykonał covery odpowiednio "Die, die my darling" i "Szarych miraży" - a więc energiczne, czadowe kawałki) zasługuje na uwagę Very Happy

. Skojarzenie z Korą przyszło mi na myśl na długo przed "Mirażami", które były ostatnim utworem SJEL zagranym podczas jego występu w Szczytnie.

To znaczy, wiem, że Maanam to nie metal, ale niewiele polskich wokalistek jest w stanie wykonać "Szare miraże" równie drapieżnie jak Kora. To chyba bardzo trudny do zaśpiewania kawałek.

hekathe · Administrator

Uważam, ze utwory były podobne jeden do drugiego, ponieważ wszystkie miały podobne tempo, opierały się na prawie takich samych chwytach gitarowych, po jakimś czasie, utwory zaczęły sie zlewać w jedna całość, dla jednych jest to plusem, ze zespół ma swój własny styl, ale na dłuzszym koncercie byłoby to juz nudne