poświęcone muzyce metalowej

m_marcolin · Pomocnik Szatana

Najbardziej ekstremalny powerrmetalowy zespół świata po raz trzeci zjednoczył siły by definitywnie pokazać, że nie wolno go lekceważyć. Jakie jest Inhuman Rampage? Superszybkie, melodyjne i obfitujące w nieprawdopodobną wręcz liczbę solówek. W tej dziedzinie spore pole do popisu miał nieprzeciętnie utalentowany skośnooki gitarzysta Herman 'Shred' Li. Jeśli można mówić o jakiejś progresji w muzyce Anglików to znaleźć ją można właśnie w indywidualnych popisach wioślarza. Poza typowa jazdą w stylu Ritchiego Balckmora Shred zaprezentował również wolniejsze i bardziej zniekształcone dźwięki, które jednak z oczywistych względów stanowią zdecydowana mniejszość jego gitarowych popisów. W pozostałych kwestiach Dragonforce pozostał niereformowalną pędzącą z prędkością światła maszyną. Kto lubił dwie pierwsze płyt może brać w ciemno, komu tamte krążki nie przypadły do gustu też może zaryzykować i sięgnąć po Inhuman Rampage, bo to zdecydowanie najlepsza płyta załogi. Mimo, że jak wspomniałem nic się nie zmieniło to właśnie tego albumu słucha się zdecydowanie najprzyjemniej. Trudno wyróżnić poszczególne utwory, mi do gustu najbardziej przypadły otwierający dzieło „Cry for Eternity” oraz „Body Brakdown”. Anglicy nie byliby sobą gdyby nie zamieścili też bardziej melodyjnego balladowego „Trial of Broken Hearts”. Niektórych dziwi fakt, że to jedyny powermetalowy band mający coś do powiedzenia po drugiej stronie „wielkiej wody”. Ja też nie wiem jak wytłumaczyć to dziwne zjawisko, ale jednego jestem pewien Dragonforce to świetna, pełna życia kapela, która co prawda prochu nie wymyśla, ale nagrywa coraz lepsze albumy. I nie ważne, że dalej śpiewają o smokach. 4/5